Eldri fréttir
D - vítamín og gróðurofnæmi
Þjáist þú af gróðurofnæmi? Ef svo er kannastu eflaust við yndislega sumardaga sem breyttust í martöð með augnkláða, hnerrum og stöðugu nefrennsli. Við sem þekkjum þetta vandamál gætum freistast til að grípa í hálmstrá ef það býðst.
Á þingi American Academy of Allergy, Asthma and Immunology sam haldið var nýverið var kynnt rannsókn á áhrifum D-vítamíns á nefrennsli, nefstíflur og hnerra hjá einstaklingum sem þjást af árstíðabundnu ofnæmi. Nokkrar rannsóknir sem kynntar voru á þinginu benda reyndar til þess að D-vítamín geti verið hjálplegt fyrir einstaklinga sem þjást af ofnæmi.
Rannsókn sú sem um ræðir var tvíblind slembirannsókn með lyfleysu (double-blind placebo controlled study) hjá 35 einstaklingum á aldrinum 18-45 ára með árstíðabundið ofnæmi. Allir einstaklingarnir höfðu nefeinkenni eins og hnerra, nefrennsli og nefstíflur. Ofnæmispróf hjá öllum þessum einstaklingum höfðu staðfest ofnæmi fyrir trjám eða grasi. Allir notuðu nefúðalyf með sterum, sem er hefðbundin fyrirbyggjandi meðferð fyrir þá sem þjást af gróðurofnæmi. Helmingur einstaklinganna fékk meðferð með 4.000 einingum af D-vítamíni daglega. Mælingar á D-vítamíni í blóði sýndu eðlileg gildi hjá öllum einstaklingunum áður en meðferð hófst sem þýðir að enginn þjáðist af D-vítamín skorti. Meðferðin stóð í tvær vikur.
Ofnæmiseinkenni frá nefi minnkuðu marktækt meira í hópnum sem fékk meðferð með D-vítamíni en í hópnum sem fékk enga slíka meðferð (lyfleysuhópurinn). Munurinn á hópunum var umtalsverður, nánast 50 prósent.
Dr. Fuad Baroody frá Háskólanum í Chicago, sem stýrði rannsókninni, telur þó að túlka verði niðurstöðurnar varlega, ekki síst í ljósi þess hversu lítil rannsóknin var. Hann segir að fleiri rannsóknir þurfi að gera áður en hægt verður að ráðleggja fólki með gróðurofnæmi að taka D-vítamín ásamt nefúðalyfinu.
Hingað til hefur aðallega verið mælt með töku D-vítamíns hér á landi yfir vetrartímann, þegar geisla sólar nýtur við í litlum mæli. Við sem þjáumst af gróðurofnæmi gætum þó hugsanlega freistast til að stelast í D-vítamín staukinn í sumar, þótt læknisfræðin sé enn ekki tilbúin að mæla með því.
Út að ganga!
Margir hafa litla trú á göngutúrum. Í þeim felast ekki mikil líkamleg átök og þeir eru því oft ekki flokkaðir sem líkamsrækt. Nýleg rannsókn hefur hins vegar sýnt að kukkutíma göngutúr á dag dregur marktækt úr líkunum á offitu hjá einstaklingum með ættarsögu um þetta vandamál. Hins vegar virðist líferni sem felur í sér mikla kyrrsetu og sjónvarpsáhorf í meira en fjóra klukkutíma á dag auka hættuna á offitu um 50 prósent. Þessar rannsóknarniðurstöður voru kynntar á fundi American Heart Association í San Diego í síðustu viku.
Rannsóknin náði til rúmlega 12 þúsund karla og kvenna sem tóku þátt í tveimur stórum faraldsfræðilegum rannsóknum; Nurses Health Study og Health Professionals Follow-up Study. Offita var skilgreind sem líkamsþyngdarstuðull yfir 30. Sjónvarpsáhorf var talið endurspegla kyrrsetu. Greinileg fylgni var á milli sjónvarpsáhorfs og offitu. Hins vegar fór tíðni offitu lækkandi eftir því sem göngutúrar voru algengari og lengri. Fram kom að meðalsjónvarpsáhorf Bandaríkjamanns er 4-6 klukkutímar á dag.
Þú getur lesið þig til um rannsóknina hér: "Walking may halve genetic influence on obesity".
Konur, vín og heilablóðfall
Konur sem drekka allt að sjö vínglös eða bjóra á viku eru ólíklegri til að fá heilablóðfall en konur sem drekka ekkert áfengi. Þetta eru niðurstöður faraldsfræðilegrar rannsóknar á 83 þúsund konum sem fylgt var eftir í 26 ár. Rannsóknin er hluti af mjög stórri bandarískri rannsókn sem ber heitið Nurses Health Study. Niðurstöðurnar eru birtar í nýjaste hefti tímaritisins Stroke: Journal of the American Heart Association. Þeir sem vilja kynna sér rannsóknina betur geta nálgast niðurstöðurnar hér.
Höfundar greinarinnar túlka niðurstöðurnar varlega. Monik Jimenez frá Brigham and Women´s Hospital í Boston sem leiddi rannsóknina segir: "Rannsónarniðurstöðurnar mega ekki verða til þess að hvetja konur sem ekki drekka áfengi til að byrja á því. Áfengi er tvíbent sverð. Ef drukkið er meira magn en um ræðir í rannsókninni getur það hækkað blóðþrýsting og aukið hættuna á gáttatifi sem í sjálfu sér eykur líkurnar á heilablóðfalli"
Rannsóknin náði til miðaldra kvenna. Bornar voru saman drykkjuvenjur þeirra sem fengu heilablóðfall og þeirra sem ekki fengu slíkt áfall. Konunum var skipt í hópa eftir því hversu mikils áfengis þær neyttu.
Af þeim 25 þúsund konum sem ekki drukku áfengi fengu um 4 prósent heilablóðfall meðan á rannsókninni stóð. Tíðnin var um 2 pósent meðal 29 þúsund kvenna sem drukku allt að hálft glas á dag. Meðal þeirra sem drukku allt að eitt glas á dag að meðaltali var tíðni heilablóðfalla aðeins 0.5 prósent. Þegar tekið var tllit til annarra áhættuþátta, eins og reykinga og offitu, reyndist hópurinn sem drakk allt að eitt glas á dag hafa 17-21 prósent minni líkur á heilablóðfalli en hinir.
Rannsóknin sannar ekki að hófleg áfengisnotkunin dragi úr tíðni heilablóðfalla. Faraldsfræðileg rannsókn af þessu tagi getur ekki sannað slíkt orsakasamband. Ein kenning er sú að þetta geti haft með félagslegar aðstæður að gera. Áfengi kostar pening og hugsanlegt er að þeir sem drekka áfengi séu efnameiri en hinir. Aðrar rannóknir hafa bent til þess að heilablóðföll séu algengari meðal efnaminni einstaklinga en þeirra sem eru efnameiri.
Jimenez segir þó að hugsanlegt sé að áfengið sjálft hafi verndandi áhrif og dragi úr hættu á heilablóðfalli. Hófleg áfengisneysla geti haft jákvæð áhrif á blóðfitur og dregið úr blóðsegamyndun.
Viltu forðast að brenna út í starfi? Drífðu þig þá í ræktina!
03/Marz/2012. Kannski er það síðasta sem þig langar til að gera eftir langan og erfiðan vinnudag að skella þér í hlaupaskóna og taka sprett eða drífa þig í líkamsræktina og svitna með öllu hinu liðinu. Ef þú hins vegar hefur þig af stað nokkrum sinnum í viku er líklegra að þú verðir í betra skapi í vinnunni. Þetta kemur fram í nýlegri rannsókn sem birt hefur verið í Journal of Applied Psychology. Greinin ber heitið Job burnout and depression: Unraveling their temporal relationship and considering the role of physical activity.
Vísndamenn frá háskólanum í Tel Aviv komust að því í þessarri rannsókn að starfsmenn sem stunda líkamsrækt í nokkra klukkutíma í hverri viku eru ólíklegri en aðrir til að upplifa versnandi geðheilsu í starfi. Dr. Sharon Toker sem fór fyrir rannsókninni telur að þeir einstaklingar sem stunda líkamsrækt samtals í fjóra tíma í viku verði síður útbrenndir í starfi og upplifi síður einkenni þunglyndis.
Dr. Toker segir að útbrennsla (burnout) sé í raun líkamleg, huglæg og tlfinningaleg örmögnun. Útbrennsla í starfi getur haft alvarlegar afleiðingar og segir Toker að hún hafi oft eins konar "domino" áhrif sem geti leitt til þess að einstaklingurinn missir starf sitt, jafnvel fjölskyldu, heimili og standi svo eftir berskjaldaður og finnist hann einskis virði.
Toker og félagar rannsökuðu 1.632 einstaklinga sem störfuðu bæði í einkageiranum og hjá hinu opinbera. Þeim var skipt í fjóra hópa. Einn hópur stundaði enga líkamsrækt, annar hópurinn stundaði líkamsrækt í 75-150 mínútur í viku, sá þriðji í 150 - 240 mínútur í viku og sá fjórði í meira en 240 minútur vikulega. Þátttakendurnir svöruðu spurningalistum og komu í þrisvar í reglulegt eftirit á rannsóknarstöðina á níu ára tímabili. Þunglyndi og útbrennsla var greinilega algengust meðal þeirra sem stunduðu enga líkamsrækt. Því meira sem einstaklingarnir hreyfðu sig, því ólíklegra var að þeir sýndi enkenni um þunglyndi eða útbrennslu.
Höfundarnir hvetja vinnuveitendur til að setja upp líkamræktaraðstöðu á vinnustöðum eða sjá til þess að vinnutími sé sveigjanlegur svo starfsmenn hafi tíma til að stunda reglulega líkamshreyfingu. Þeir telja að þegar til lengdar lætur muni vinnuveitandinn hagnast á slíkum aðgerðum.
Fá konur verri meðferð við hjartaáfalli en karlar?
22/Feb/2012. Konur eru ólíklegri en karlar á sama aldri til þess að upplifa brjóstverk sem upphafseinkenni hjartaáfalls. Þetta kann að leiða til þess að töf verður á greiningu. Horfur kvenna sem fá hjartaáfall eru almennt verri en karla á sama aldri. Þetta eru niðurstöður rannsóknar sem skoðaði meira en milljón innlagnir vegna hjartaáfalls á spítala í Bandaríkjunum á árabilinu 1994 - 2006. Rannsóknarniðurstöðrnar voru birtar í dag í JAMA (Journal of the American Medical Association) og má nálgast hér.
Um 42% kvennanna lýstu ekki brjóstverk við komu. Færri karlar gáfu ekki sögu um brjóstverk, eða 31%. Þessi munur á einkennum karla og kvenna var mest áberandi í yngri aldurshópunum. Um 15% kvenna með hjartaáfall létust í sjúkrahúslegunni en um 10% karlanna. Rannsakendurnir benda á að erfiðara sé að greina hjartaáfall ef sjúklingurinn er ekki með brjóstverk og því sé líklegra að töf verði á greiningu hjá konum en körlum. Slík töf getur leitt til þess að konur fá viðeigandi meðferð að jafnaði síðar en karlarnir sem getur haft veruleg áhrif á batahorfur. Dæmi um einkenni sem konur sem ekki upplifa brjóstverk fá eru mæði, magnleysi, ógleði, uppköst, verkir í kjálka og á millii herðablaða.
Þeir einstaklingar sem ekki upplifðu brjóstverk, bæði konur og karlar, komu að meðatali tveimur tímum síðar eftir að einkenni byrjuðu inn á bráðamóttöku en þeir sem fengu brjóstverk. Almennt var hjartalínurit á bráðamóttöku tekið síðar ef einstaklingurinn var ekki með brjóstverk en ef hann var með verk.
Í yngri aldurshópunum fengu karlarnir viðeigandi meðferð til að losa kransæðastífluna að jafnaði fyrr eftir komu á bráðamóttöku en konurnar. Líklegt er að þessi meðferðartöf hafi almennt leitt til stærra hjartavöðvadreps meðal kvennanna en karlanna og skýri hvers vegna þeim farnaðist ver.
Cam Patterson, yfirmaður hjartalækninga á University of North Carolina - Chapel Hill segir: "Okkur hefur mistekist að upplýsa konur um hjartasjúkdóma. Þegar ég spyr konuna mína hvað hún sé hræddust við svarar hún brjóstakrabbamein. Samt eru sex sinnum meiri líkur á að hún deyi úr hjartasjúkdómi. Við eigum mikið verk fyrir höndum að upplýsa um konur og hjartasjúkdóma."
Go Red eru alþjóðleg samtök sem hafa það að markmiði að vekja athygli á hjartasjúkdómum meðal kvenna. Í tilefni Go Red dagsins 19. febrúar s.l. var myndbandið hér að neðan gefið út.
Næstum helming krabbameina má rekja til lífsstíls
15/Feb/2012. Rúmlega fjögur af hverjum tíu krabbameinum má rekja til lífstíls og umhverfisþátta. Hegðunar-mynstur okkar ræður því miklu um hvort við fáum krabbamein eða ekki. Þar ber hæst þætti eins og reykingar, mataræði, líkamsþyngd og vinnuumhverfi. Þetta kemur fram í grein sem birt var nýlega í British Journal of Cancer.
Aðalhöfundur greinarinnar, prófessor Max Parkin sem starfar við Queen Mary Unviersity of London segir: "margir telja að krabbamein skýrist aðallega af erfðum eða öðrum óviðráðanlegum þáttum" og að það sé einungis "tilviljun hver dregur stráið". "Sé litið á öll tiltæk gögn er þó ljóst að rekja má um rúmlega 40% krabbameina til orsakaþátta sem við getum haft veruleg áhrif á."
Við útreikninga sína skoðuðu vísndamennirnir 18 mismunandi krabbamein og 14 lífstíls - eða umhverfisþætti í Bretlandi á árabilinu 1993 - 2007. Reykingar voru langstærsti áhættuþátturinn fyrir krabbameini hjá báðum kynjum
Fyrir karlmenn virðist skipta mestu máli að hætta að reykja, borða meira af ávöxtum og grænmeti og draga úr áfengisneyslu. Fyrir konur skiptir mestu máli að hætta reykingum og gæta að líkamsþyngdinni.
Prófessor Parkin segir: "Við áttum ekki von á því að neysla á ávöxtum og grænmeti væri svona mikilvægur þáttur í tilurð krabbameina hjá karlmönnum. Það kom okkur einnig á óvart að of mikil líkamsþyngd væri eins sterkur áhættuþáttur hjá konum og raun bar vitni."
Talið er að rekja megi 134 þúsund krabbameinstilvika í Bretlandi á ári til lífstíls-og umhverisþátta. Stærsta hlutann, um 100 þúsund tilvik má rekja til reykinga, mataræðis, áfengisdrykkju og of mikillar líkamsþyngdar. Eitt af hverjum 25 krabbameinstilvikum má rekja vinnuumhverfis og þátta eins og eitrana eða efnamengunar, snerting við asbest er dæmi um slíkt. Þá hefur reyndar verið vitað lengi að reykingar eru meginorsök lungnakrabbameins.
Ýmislegt annað kom vísindamönnunum þó meira á óvart. T.d. tengdist 10% af hættunni á brjóstakrabbameini of hárri líkamsþyngd. Þannig var líkamsþyngdin mun sterkari áhættuþáttur en áfengi eða hvort og hversu mikið konan hefði stundað brjóstagjöf.
Hvað vélindakrabbamein varðar töldu greinarhöfundarnir helming áhættunnar tengjast of lítill neyslu á ávöxtum og grænmeti, fimmtungur var rakinn til áfengisneyslu. Magakrabbeimein var í fimmtungi tilvika talið tengjast of mikilli saltneyslu. Meiri hluta krabbameina í munnholi og hálsi má rekja til hegðunar og lífstíls en mjög lítinn hluta sumra annarra krabbameina eins og t.d. krabbameins í gallblöðru.
Ljóst er að margir veikjast af krabbameini án þess að rekja megi það til þátta í umhverfi okkar, lífstíl eða hegðunarmynstri. í mörgum tilvikum er um að ræða erfðir eða aðra orsakaþætti sem við þekkjum ekki eða ráðum ekki við. Hins vegar er ljóst að breytingar á lífstíl og umhverfisþáttum geta fækkað krabbameinstilvikum umtalsvert.
Heimildir
DM Parkin, L Boyd, LC Walker. The fraction of cancer attributable to lifestyle and environmental factors in the UK in 2010. British Journal of Cancer (2011) 105, S77 – S81.
Geta vítamín og steinefni dregið úr hættu á ristilkrabbameini?
06/Feb/2012. Kanadískir vísindamenn kynntu nýlega rannsóknarniðurstöður sem benda til þess að regluleg inntaka vítamína og steinefna geti lækkað hættuna á ristilkrabbameini í rottum. Niðurstöðurnar voru birtar í janúarhefti tímaritsin Canadian Journal of Physiology and Pharmacology og hafa vakið talsverða athygli. Ritsjóri tímaritsins, Dr. Grant Pierce, segir að fram að þessu hafi verið óljóst hvort regluleg inntaka fjölvítamína sé hjálpleg fyrir krabbameinssjúklinga. Hann telur rannsókn þessa gefa vísbendingu um að svo geti verið.
Í rannsókninni var tilraunarottum skipt í sex hópa sem fengu sérstakt áhættumataræði og krabbameinshvetjandi efni (carcinogen). Rottur sem nærðar voru í 32 vikur á mikilli fitu og litlu trefjamagni auk carcinogen efna sýndi merki um illkynja mein í ristli. Þessi tilhneiging sást mun sjaldnar hjá þeim rottum sem að auki fengu fjölvítamín og steinefni daglega. Höfundar greinarinnar draga þá ályktun að vítamín og steinefni dragi úr hættu á krabbameinsmyndun í ristli við þessar tilbúnu aðstæður þar sem hættan á krabbameini er mjög mikil.
Krabbamein í ristli er um 8% allra illkynja æxla á Íslandi. Þetta æxli er heldur algengara hjá körlum en konum. Meðalaldur við greiningu er um 71 ár. Margt er óljóst um orsakir sjúkdómsins. Erfðir gegna miklu hlutverki í vissum gerðum ristilkrabbameins en erfðafræðilegir þættir eru þó ekki taldir orsaka nema 5% allra ristilkrabbameina. Flestir sem greinast eru eldri en fimmtugir og geta fæstir þeirra talist vera í einhverjum sérstökum áhættuhópi. Nokkrir áhættuhópar eru þó þekktir, t.d. einstaklingar með sterka ættarsögu um ristilkrabbamein, fólk með ákveðna gerð ristilsepa eða þekkta langvinna bólgusjúkdóma í ristli.
Lengi vel var talið að lítil neysla trefja væri áhættuþáttur fyrir ristilkrabbameini en rannsóknir hafa þó ekki staðfest það með vissu. Rannsóknir seinni ára benda til að offita, lítil líkamleg hreyfing, mikil áfengisneysla, lítil neysla fólinsýru og mikil neysla á rauðu kjöti auki líkurnar á ristilkrabbameini. Mikil neysla ávaxta og grænmetis er talin hafa verndandi áhrif. Vísbendingar eru um að skimun fyrir ristilkrabbameini með ristilspeglun og fjarlægingu ristilsepa geti dregið úr nýgengi sjúkdómsins og lækkað dánartíðni.
Heimildir:
Fréttatilkynning NRC Resarch Press - Regular use of vitamin and mineral supplements could reduce the risk of colon cancer
Krabbamein á Íslandi - Upplýsingar úr Krabbameinsskrá fyrir tímabilið 1957-2006. Jón Gunnlaugur Jónsson og Laufey Tryggvadóttir (ritstjórar). Krabbameinsfélagið, Reykjavík 2008.